یك روانشناس بالینی عنوان كرد؛
لزوم رجوع اورژانسی افراد افسرده به روانكاو
یک روانشناس بالینی اظهار داشت: افرادی با اعتقادات ضعیف و گرفتار افسردگی و استرس که مرتب از پوچ بودن حیات و نقشه خودکشی حرف می زنند باید به شکل اورژانسی به روانکاو رجوع کنند.
دیبا مبین در گفتگو با خبرنگار مهر، عنوان کرد: حرف زدن از کشتن خود و یا بی فایده بودن زندگی به معنای علایم خودکشی نیست ولی اگر فرد نقشه مفصلی از خودکشی را در سر دارد و یا آنرا با کسی مطرح می کند باید به سرعت تحت روانکاوی و مشاوره قرار گیرد. وی خاطرنشان کرد: احساسات طاقت فرسا مانند ترس، ناامیدی، ناتوانی، سردرگمی و افسردگی همچون عوامل پدید آورنده تفکر خودکشی است. در واقع وقتی فرد مشکلات خویش را بزرگ تر از توانایی ها و باورهای خود می داند به جای مبارزه، خالی کردن میدان را راهکار رهایی می داند تا از رنجی که گرفتار آن است رهایی یابد. مبین افزود: خودکشی برای برخی افراد پیامد دوران افسردگی است اما برای برخی دیگر عملی تدافعی در مقابل تجربه ای تلخ، مانند از دست دادن یکی از اطرافیان یا حتی حادثه ای نسبتاً بی اهمیت است این افراد اغلب تصور می کنند که با مشکلی بزرگ و غیر قابل تحمل رو به رو هستند که تنها چاره باقی مانده مرگ است. این روانشناس بالینی افزود: خشم، استرس، افسردگی، حس بی ارزشی، ناامیدی و بی پناهی، تنهایی و استفاده از مواد مخدر و مشروبات الکلی از دیگر عوامل تشدید کننده انگیزه خودکشی است بنابراین باید توجه داشت که احساسات منفی نباید در افراد به یک بیماری روحی مزمن تبدیل گردد. وی با اشاره به اینکه انزوا و جدا کردن خود از دیگران یکی از علائم رفتاری افراد در معرض خودکشی است، اضافه کرد: قطع ارتباط با دوستان یا خانواده، دادن اموال به دیگران، رانندگی بی پروا، افزایش تجاوز، افزایش مصرف مواد مخدر و الکل، جستجو در مورد خودکشی در اینترنت، جمع آوری مواد (قرص یا سلاح) همچون نشانه های اخطار دهنده رفتاری در این افراد است. مبین، نشانگرهای کلامی را موضوعی با اهمیت دانست و اضافه کرد: دو نوع اظهارات خودکشی یا افکار خودکشی وجود دارد. یک بیانیه فعال امکان دارد چیزی شبیه این باشد: «من قصد دارم خودم را بکشم.» اطلاعیه ای غیرمستقیم امکان دارد شامل «من آرزو می کنم که بخوابم و از خواب بیدار نشوم» یا «من می خواهم با یک اتوبوس تصادف کنم» اغلب مردم اغلب بیانیه های منفعل را نادیده می گیرند، اما باید به شکل جدی به آنها توجه گردد. این مشاوره خانواده تصریح کرد: اعتقادات ضعیف، نداشتن فلسفه ای قوی از زندگی، درک سطحی از حوادث و نداشتن هدف شخصی و هدف اجتماعی سبب می شود تا افراد در بزنگاه های دشوار زندگی بلغزند و نتوانند شرایط را تحمل و یا مدیریت کنند. مبین تصریح کرد: اگر فردی درباره تمایل خود به مردن یا خودکشی صحبت کرد، باید این صحبت را جدی گرفت. باید با این فرد همدلانه برخورد کرد و نباید درباره او قضاوت کرد. مثلاً نباید او را فردی ضعیف و شکست خورده دانست. بهتر است همیشه رفتن به روانپزشک را در نظر داشت و اگر علایم خطر وجود داشت، در رجوع تردید نکرد.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب