محققان كانادایی می گویند؛
سفر فضایی به سلول های قرمز خون صدمه می رساند
به گزارش آرایش عروس یک مطالعه برای نخستین بار در جهان نشان داد که سفر به فضا می تواند سبب کاهش تعداد گلبول های قرمز خون شود که بعنوان کم خونی فضایی شناخته می شود.
به گزارش آرایش عروس به نقل از مهر به نقل از ساینس دیلی، بر مبنای مطالعه جدید دانشگاه اوتاوا کانادا، تجزیه و تحلیل ۱۴ فضانورد نشان داد که بدن آنها ۵۴ درصد بیشتر از حد معمول در زمین گلبول های قرمز را در فضا از دست می دهد.
دکتر «گای ترودل»، سرپرست تیم تحقیق، می گوید: «کم خونی فضایی از زمان نخستین مأموریت های فضایی، زمانی که فضانوردان به زمین بازگشته اند به صورت مداوم گزارش شده است، اما ما نمی دانستیم چرا. مطالعه ما نشان داده است که با رسیدن به فضا، گلبول های قرمز بیشتری از بین می روند و این روند در تمام مدت مأموریت فضانورد ادامه دارد.»
قبل از این مطالعه، تصور می شد که کم خونی فضایی یک سازگاری سریع با مایعاتی است که در ابتدای ورود فضانورد به فضا، به قسمت بالایی بدن فضانوردان منتقل می شود. بدین ترتیب فضانوردان ۱۰ درصد مایع موجود در رگ های خونی خویش را از دست می دهند. تصور می شد فضانوردان به سرعت ۱۰ درصد از گلبول های قرمز خون خویش را برای بازگرداندن تعادل از دست می دهند و کنترل گلبول های قرمز بعد از ۱۰ روز در فضا به حالت عادی باز می گردد.
در عوض، تیم دکتر ترودل دریافتند که تخریب گلبول های قرمز یک اثر اولیه ناشی از حضور در فضا است، نه فقط ناشی از جابجایی مایعات. آنها این را با اندازه گیری مستقیم تخریب گلبول های قرمز خون در ۱۴ فضانورد در طول مأموریت های فضایی شش ماهه خود اثبات کردند.
بر روی زمین، بدن ما در هر ثانیه ۲ میلیون گلبول قرمز را ایجاد و از دست می دهد. محققان دریافتند که فضانوردان در طول شش ماه حضور خود در فضا ۵۴ درصد گلبول های قرمز یا ۳ میلیون را در هر ثانیه از دست می دهند. این نتایج برای فضانوردان زن و مرد یکسان بود.
تیم دکتر ترودل با تکنیک ها و روش هایی که برای اندازه گیری دقیق تخریب گلبول های قرمز ابداع کردند، این کشف را انجام دادند. سپس این روش ها برای جمع آوری نمونه در ایستگاه فضایی بین المللی استفاده شدند. در آزمایشگاه، آنها توانستند به صورت دقیق مقادیر ناچیز مونوکسید کربن را در نمونه های تنفسی فضانوردان اندازه گیری کنند. هر بار که یک مولکول «هِم»، رنگدانه قرمز تیره موجود در گلبول های قرمز، از بین می رود، یک مولکول مونوکسید کربن تولید می شود.
بدین ترتیب فضانوردان در نهایت گرفتار کم خونی شدید شده و مشکلات سلامتی بزرگی در فضا دارند.
دکتر ترودل می گوید: «خوشبختانه، داشتن گلبول های قرمز کمتر در فضا زمانی که بدن بی وزن است مشکلی ایجاد نمی نماید. اما هنگام فرود بر روی زمین و به صورت بالقوه در سیارات یا قمرهای دیگر، تاثیر کم خونی بر انرژی، استقامت و قدرت فرد می تواند اهداف مأموریت را تهدید کند. اثرات کم خونی تنها در زمان فرود، احساس می شود و فرد باید باردیگر با گرانش روبرو شود.»
در این مطالعه، از هر ۱۳ فضانورد، ۵ نفر هنگام فرود از نظر بالینی کم خون بودند؛ حتی یکی از ۱۴ فضانورد هنگام فرود خونی نداشت. محققان دریافتند که کم خونی در ارتباط با فضا قابل برگشت است و سطح گلبول های قرمز خون به تدریج سه تا چهار ماه بعد از بازگشت به زمین به حالت عادی باز می گردد.
جالب اینجاست که تیم یک سال بعد از بازگشت فضانوردان به زمین، همان اندازه گیری ها را تکرار کرد و متوجه شد که تخریب گلبول های قرمز خون هنوز ۳۰ درصد بالاتر از سطح پیش از پرواز است. این نتایج نشان داده است که امکان دارد تغییرات ساختاری برای فضانورد در زمانی که آنها در فضا بودند اتفاق افتاده باشد که کنترل گلبول های قرمز خون را تا یک سال بعد از مأموریت های فضایی طولانی مدت تغییر داد.
به گفته دکتر ترودل: «اگر بتوانیم دقیقاً بفهمیم که چه چیزی سبب این کم خونی شده است، آنگاه امکان درمان یا جلوگیری از آن وجود دارد، هم برای فضانوردان و هم برای بیمارانی که در اینجا روی زمین هستند.»
منبع: aroosmakeup.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب